Bir qızın ürək ağladan hekayəsi

Gənc bir qız ağır xəstəliyin pəncəsində son günlerini yaşayırdı. Yaralı ürəyi artıq dözə bilmirdi. Qızın çox varlı olan ailəsi bütün qəzetlərə qızın ürəyini sağaldacaq adamı tapmaq üçün elan vermişdi. Qızı üçün canını qurban verəcək birini axtarırdılar. Çünki qızın ürəyini dəyişdirmək lazım idi. Gənc qızın xəstəxana otağında həyatı günü-gündən solurdu. Yenə xestexana otağında yalnız idi… Gözü yaşlı, boynu bükük.. ölümü gözləyirdi. Gözlərini bağlayıb bu kiçik otaqda yalnız göz yaşı tökməkdən yorulmuşdu. Yenə də əngəl ola bilmədi bulaq kimi çağlayan gözlərinə. Sevgilisi yadına düşdü , kasıb amma onu ölünce seven sevgilisi. Hər gün eyni şeyləri fikirləşib, keçmiş xatirələri bir film kimi gözlerinin önüne getirirdi… “Pulum yoxdur amma sene vere bileceyim Sevgi Dolu bir ürəyim var..” – demişdi sevdiyi oğlan. Genc qızda başqa bir şey istemirdi. Sevgiye möhtac olan biri, sevdiyinin sevgisinden başqa ne isteye bilerdiki. Amma olmamışdı, dünyalar qeder bir-birilerini seven sevgililerin arasına pul, var-dövlet girib onları ayıra bilmişdi. Amma indi var-dövletin keçmediyi bir vaxt gelmişdi. 

Ne mənası vardi artıq??? Bu son günlerinde, sevdiyi oğlan yanında olsaydı hec bu qeder ağlamazdı… Ayrıldıqları günden indiye qeder 5 il keçmişdi. Amma her gün hesret çekmiş üreyini kimseyle bölmemişdi… Ele hemin vaxt sevdiyini fikirleşdi. Goresen neler etmişdi bu neçe il müddetinde … Kim bilir belke de evlenmişdir… gözlerinden bir damla yaş daha damladı. Sonra qurumuş dodaqlarına ve ellerine baxdı. Bir zamanlar ellerinin, sevdiyinin ellerini tutduğunu xeyal edib her gün saatlarca ellerine baxardi ve en çox saclarinin tokulmeyi onu ağladirdi. Cunki bir zamanlar o saclari sevdiyi oğlan öpmüşdü…
Her gün gözlerinden bir damla yaş axinca qelbine sanki bir ox batirdi. Qelbi yene sizlamaga başladi… Belke sevdiyi yaninda olsaydi qelbi bu qeder yorulub, elvida demezdi heyata… qız artiq olumden qorxmurdu. Sevdiyinden ayri yaşamagin olumden ne ferqi var idi ki, tekrar yene sevdiyi düşdü yadina. ”Kaş yanimda olsa”- dedi genc qız. gözlerini son defe opse, rahatca ebedi olaraq gözlerini yuma bilerdi artiq. Yene göz yaşi sel oldu… Sevdiyini son defe gormemiş olmek istemirdi. Az da olsa ondan bir xatire almamiş bu dunyadan kocmek istemirdi. Amma sevdiyi kim bilir kiminle beraber idi…! 

Qız öz sevgi dolu qelbini hec kimle bölməmişdi…. goresen oğlan kiminle bolmuşdu oz qelbini? Onun sevgisini silib atdimi goren qelbinden? qızın ici birden nifretle doldu. Ustune bir agirliq cokdu. Onu duşunende her deqiqesinin huznlu kecmesi cetin gelirdi ona…

Olmek istedi, artiq yaşamaq istemirdi bu dunyada. Amma sevdiyinden bir xatire almamiş bu dunyadan kocmeyeceyine and icmişdi ….

Kim bilir belke de sevdiyi oğlan onu unudub artiq… Tekrar gözlerini acdi… Derin bir duşundu…

Birden qızın atasi iceri girdi ve ona üreyini vermek isteyen bir konullu tapildigini dedi. qız bu xebere hec sevinmedi. gözleri artiq yaşla dolmuşdu. Hemin gece biri gözlerini ebedi olaraq yumdu ve genc qız cerrahiyye emeliyyati olundu… Emeliyyatdan 1 hefte sonra qız sagaldi. Amma dunya daha başqa geldi ona. Sanki ne ise eksik idi heyatindan. Aradan aylar kecmişdi ve qız artiq temiz sagalmişdi. Amma icindeki hesret, kovreklik qurtarmamişdi. Sevdiyi yadina duşende üreyi evvelkinden çox agriyirdi…. ”Bir defe gore bilseydim”- deye üreyinde danişdi. Qelbi yene sizlamaga başlamişdi. Amma neye gorese her gece qefilden guclenir ve onu yuxudan oyandirirdi ve berk doyunurdu…

qızın dibcekde yetişdirdiyi guller var idi ki, hemişe onlarla danişardi… En çox sevdiyi gulu ise zambag gulu idi. Cunki zambag gulunun yeri onun üçün ayri idi. Cunki o gul de genc qızla gulub ağlayirdi. Amma qız bu zambag gulunu sevdiyine hediyye vereceyine and icmişdi. Bu gulu ona gore saxlayirdi.

Birden qapilari doyuldu . qız qapini acdi amma hec kim yox idi. gözu yerdeki ag mektub zerfine sataşdi. Yavaşca zerfi yerden goturdu. Bu an qelbi heyecanla doyulmeye başladi. Ne oldugünu başa duşmurdu … Zerfin uzerinde ne ad nede adres var idi…

Qız zerfi acdi. Icinden ag bir kagiza yazilmiş mektub cixdi. Qelbi daha guclu doyunmeye başladi. Cunki sevdiyi oğlanin qoxusu var idi bu mektubda. Başi gicellenmeye başladi. Gedib yavaşca divanda oturdu. Kağızı açdı ve elleri titreyerek oxumağa başladi. Sevdiyi oğlan mektubda bele yazmışdı: ”Sevgilim senden ayrilandan sonra bir üreye iki sevginin sığmayacağını başa düşdüm. Senden sonra ne birini sevdim, ne de birine baxdım. Sadece hemişe seni sevdim… Sensiz günlerimin her biri o birinden daha çetin keçirdi… Her gün daha çox darıxırdım… Sene bir kitab, şe’rler yazdım… Her gün yazdım, her gün oxudum… illerce ağladım… Her gece sehere qeder seni düşündüm… Her gece senin yanında olmağı istedim ve her gece sensizliye lenet etdim… Yuxuları haram etdim özüme… Sensizliyin acığını gözlerimden aldım … ve bir gün… her şeyi deyişdirecek bir fürset düşdü elime. Bunu fürset hesab etmeyib, özüme haqsızlıq ede bilmedim… Bu fürset meni senden çox uzaqlara apardı… Men senden çox uzaqlara getdim, belke seni unudaram dedim…. Amma tam tersi oldu… Senden uzaqlardaydım, amma seni görmek üçün uzaqlardan seni görmeye gelirdim. Hemde her gece gelirdim… Gelib sene baxırdım, “seni sevirem” deyirdim ve eyilib her gece yanağından öpürdüm… Sen ise her gece gözlerini açıb baxarken geldiyimi zenn edirdin… Amma meni görmeyib tekraren yuxuya dalırdın… Sabah bir-birimizi sevmeyimizin altıncı il dönümüdür… Hemişe men geldim senin yanına, sabah da sen gel, sevgilim. Senin her defe qelbin döyünerek ağrıyanda men senin yanında olurdum. Amma birde unutmamış deyim ki, sinende daşıdığın menim qelbime yaxşı bax…. Çünki göz yaşlarımla adını yazdım ora… Seni senden çox seven bir sevgi var qelbinin içinde. Gelende zambaq gülümüde yaddan cixarma. Seni sevirem yanima gelene qeder de sevecem sevgilim… Bu sözleri oxuyandan sonra qız sinesinde daşıdığı üreyin sevdiyi oğlana aid olduğunu ve cerrahiyye emeliyyatından çıxanda gördüyü üzü bağlı cansız gencin öz üreyini qıza veren sevgilisi olduğunu başa düşdü… Ele hemin an qız ölüm yuxusuna getdi…